มหาวิทยาลัยโตได กับใบแป๊ะก๊วยสีเหลือง

มหาวิทยาลัยโตเกียว หรือ โตได เป็นมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศญี่ปุ่น ที่ ใครๆ ก็รู้จัก ทั้งในประเทศญี่ปุ่น และคนต่างชาติ เด็กญี่ปุ่นที่มุ่งหวังจะกลายเป็นอันดับหนึ่ง โตขึ้นเป็นใหญ่เป็นโต ประกอบอาชีพดีๆ ล้วนแล้วแต่ ต้องการที่จะสอบเข้ามาเรียนที่นี่กันทั้งนั้น เป็นที่รวมของเด็กหัวไบรท์ ทั่วประเทศญี่ปุ่นมาเรียนรวมกัน ถ้าถามผมบรรยากาศ ก็คงคล้ายๆ กับ มหาวิทยาลับจุฬาลงกรณ์ ที่ประเทศไทย และที่นี่ยังเป็นที่รำลือถึงวิวต้นแปะก๊วยใบสีเหลืองอ่อน ทีเปลี่ยนจากสีเขียว มาเป็นสีเหลืองอ่อน ก่อนจะร่วงลงสู่พื่น ในฤดูใบไม้ร่วง

  

ผมลงจากสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน อาซากุสะ เพื่อหาทางไปยังมหาวิทยาลัยโตได ซักพักก็เจอทางเข้าด้านหน้า แต่วันนี้เป็นวันหยุด ผู้คนเลยไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไหร่ บรรยากาศในมหาวิทยาลัยดูเป็นระเบียบ ตึกอาคารเรียนหลายๆ หลังมีลักษณะ แตกต่างกัน ทำให้เห็นว่า สร้างคนละยุค คนละสมัย ตั้งแต่สมัยเมจิ

 

 

เดินตามทางมาเรื่อยๆ สองข้างทางมีแต่ต้นแปะก๊วยสีเหลืองอ่อนมาตลอดทาง และสิ่งที่เป็นที่น่าสนใจสำหรับผม คือ มีแก๊งเหล่า ผู้สูงอายุที่น่าจะเกษียณจากการทำงานแล้วมาจับกลุ่มทำกิจกรรมนั่งวาดรูปกัน ผมเข้าไปยืนดูอยู่ด้วย แต่ละคนก็วาดไปตามแนวของศิลปะที่มีอยู่ในตัวเอง แต่ทุกคนก็ดูวาดกันอย่างตั้งใจ แต่ก็ไม่ได้จริงจังจนซีเรียส จนมาถึงทางเดินกลางของมหาวิทยาลัย(ผมคิดว่าอย่างนั้น) เพราะเป็นทางเดินยาวโล่งสองข้างทางมีแต่ต้นแปะก๊วย บนพื้นก็มีใบแปะก๊วยที่ร่วงลงมาสู่พื้น เหมือนโลกทั้งโลกมีแต่สีเหลืองอ่อน ดูสวยงาม สงบ ไปอีกแบบ รวมถึงอากาศหนาวๆ ของโตเกียวในเวลานั้น ทำให้ผมรู้สึกโรแมนติกมากๆ เหมือนกับเข้าไปอยู่ในหนังเรื่องหนึ่ง

 
ขากลับ ผมก็ไม่ลืม เดินออกมาถ่ายกับประตูในตำนาน ที่นักเรียนที่อยากเข้าเรียนที่โตได จะมาถ่ายรูปด้วย เพื่อเป็นเคล็ด เป็นกำลังใจในการสอบเข้าที่นี่ด้วย

 

Read Full Post »

เดินทางไปเที่ยวบ้านโทโทโร่ที่สตูดิโอจิบิ

อีกหนึ่งที่ที่อยู่ในโปรแกรมการเดินทางของเรา ซึ่งเป็นโปรแกรมที่จัดขึ้นมาจากเสียงเรียกร้องของความชอบในการดูการ์ตูนญี่ปุ่นของค่ายจิบิ ซึ่งหลายๆ คนก็คงรู้จัก หลายๆ เรื่อง เช่น โปเนียว ลาพิวต้า สุสานหิ้งห้อย และที่ดังที่สุดก็คงจะเป็น โทโทโร่ เราเลยวางแผนกันว่าจะเที่ยวพิพิธภัณฑ์ของค่ายหนังการ์ตูนแห่งนี้กัน

  

การเดินทางสามารถเดินทางโดยการขึ้นรถไฟฟ้า มาลงที่สถานี Mitaka แล้วเดินจากสถานีเรียบลำคลอง ก็จะถึงพิพิธภัณฑ์ แต่ที่ญี่ปุ่นนี่ก็ทำให้ผมทึ่งได้เสมอ สองข้างทางเดินธรรมดาๆ เรียบคลองเต็มไปด้วยต้นไม้สีสดในฤดูใบไม้เปลี่ยนสี ที่ยังคงหลงเหลืออยู่เพราะปีนี้ใบไม้ร่วงช้า มีป้ายรูปโทโทโร่บอกทางเป็นระยะๆ แล้วทำทางเดินให้มีรูปรอยเท้าของโทโทโร่ ทำให้เราเหมือนกำลังเดินตามรอยเพื่อจะไปที่บ้านของโทโทโร่ยังไงยังงั้น

  

นอกจากต้นไม้ที่มีสีสันสวยงามแล้ว ตึกรามบ้านช่องของเมืองนี้ก็ยังสะอาด แม้จะไม่ใหม่แต่ด้วยความที่มันสะอาดก็ทำให้มันน่าอยู่มากๆ แล้ว และที่ถนนก็ไม่มีขยะทิ้งอยู่เลยซักชิ้นเดียว ทำให้ผมทึ่งในวินัย และความรับผิดชอบส่วนรวมของคนญี่ปุ่นอย่างมาก

  

ด้านหน้าของพิพิธภัณฑ์ จะมีป้อมโทโทโร่ ตัวยักษ์ตั้งเด่นเป็นสง่าคอยต้อนรับอยู่ด้านหน้าพิพิธภัณฑ์จะมีสามชั้น แต่ละชั้นจะเป็นเรื่องราวของการผลิตอนิเมชั่นเรื่องต่างๆ รวมถึงตั๋วที่ซื้อเข้ามาสามารถนำไปแลกคูปองเพื่อดูอนิเมชั่นเรื่องสั่นที่ทางค่ายจิบิผลิตไว้ด้วย ข้างในพิพิธภัณฑ์ห้ามถ่ายรูป ด้านบนดาดฟ้า จะเป็นบันไดเหล็กวนให้เดินขึ้นไปเจอกับรูปปั้นหุ่นยนต์เหล็กในเรื่องลาพิวตา ผมคิดว่าเค้าคงทำให้ขนาดเท่าของจริงดูแล้วอิน เวลาจ้องมองหุ่นแล้วรู้สึกแว่บนึงว่าตัวเองเข้าไปอยู่ในอนิเมชั่น

 

หลักจากเดินชม และซื้อของที่ระลึกเรียบร้อยแล้ว ที่ทางออกจะมีร้านอาหารให้บริการเป็นร้านอาหารน่ารักๆ ที่ทำเมนูคล้ายๆ ในการ์ตูน และมีกาแฟที่ทำลายเป็นรูปของตัวการ์ตูนต่างๆ คงเป็นที่ชอบใจของเด็กๆ และบรรยาแฟนการ์ตูน จิบิ

 
เมื่อดื่มกาแฟหมด ก็ต้องบอกลา จิบิแลนด์ เดินทางกลับสู่ญี่ปุ่นอีกครั้ง ก่อนกลับผมก็ไม่ลืมที่จะล่ำลาปะป๋า โทโทโร่ สบสายตากันแล้วส่งความในใจไปบอกว่า ไว้ครั้งหน้าเราเจอกันใหม่นะป๋า ไม่นานนี้ ผมคิดว่า….  

 

Read Full Post »